REIZEN IN VEILIGE MODUS

‘ONS GEBIED’ IN VEILIGE MODUS.

(Blog mei 2013)

Sinds enige jaren hebben buitenlanders in het gebied ten Zuiden van de Litanie rivier toestemming nodig van de Militaire Inlichtingendienst in Saïda om hier te mogen verblijven. Zie ook het reisadvies van het Ministerie van buitenlandse zaken.

Dit betekent in de praktijk dat men beneden deze grens en dus zelfs in Tyre (2013) deze toestemming op zak moet hebben, veel toeristen en andere reizigers gaan echter zonder deze toestemming op pad.

Het kan gebeuren dat je niet wordt aangesproken door de gezagsdragers bij een roadblock op het tonen van deze toestemming en dan heb je “geluk”. Hierdoor kan de indruk ontstaan dat men het hier in het Zuiden niet zo nauw neemt met de controle van deze toestemming. Wanneer je echter verder ons gebied in gaat zijn er diverse roadblocs waar iedere buitenlander wordt gevraagd naar deze toestemming en je ook rechtsomkeert moet maken wanneer je deze niet hebt.

Wij als organisatie reizen altijd in de “Veilige Modus” dit betekent dat er in Nederland en Libanon veel werk wordt verricht om de veiligheid van onze reizigers te garanderen.

Zo is er voorafgaand aan de reis een informatie avond waarop uitgebreid ingegaan wordt op de genomen veiligheidsmaatregelen en de lokale omgangs regels evenals de do’s en dont’s op sociaal gebied.

In Libanon werken wij als organisatie samen met de inlichtingendiensten van de diverse partijen en groeperingen en UNIFIL evenals de lokale en regionale overheden en uiteraard onze Defensie Attaché in Libanon en de Nederlandse Ambassade.

Security Requirements and Recommendations worden door WML continue geupdate!

Het spreekt voor zich dat het jaren aan energie heeft gekost om bij deze lokale organisaties en groeperingen het vertrouwen te winnen dat we nu hebben om in het gebied te kunnen komen. Inmiddels zijn al 420 Veteranen met aanhang metWML teruggekeerd naar “hun” gebied en dit zonder noemenswaardige incidenten. Men kent WML en vertrouwd onze protocollen met betrekking tot gedrag in het gebied.

Reizen op deze manier heeft voordelen maar zeker ook nadelen, een nadeel is, of kan zijn dat we wat minder bewegingsvrijheid hebben daar tegenover staat dat we onze eigen veiligheidsmensen mee hebben. Het reizen als groep betekent dat je erg opvalt met een grote bus, ook dit heeft voor en nadelen het kan groepen (vaak hangjeugd of meelopers) aantrekken die vervelend kunnen stalken/fotograferen/hinderen, aan de andere kant zijn onze voorzorgsmaatregelen zeer uitgebreid en gaan verder dan de reiziger op dat moment vermoedt of wat we kenbaar maken.

Afgelopen reis hebben de reizigers ondervonden dat we niet overal mochten fotograferen en dat is uitermate vervelend wanneer je hiermee geconfronteerd wordt, ook op de vrije dag was het niet altijd mogelijk om op eigen gelegenheid terug te keren naar “het gebied”.

Graag maak ik van de gelegenheid gebruik om uit te leggen dat de spanning in het gebied groeiende is en dit was de oorzaak van deze voor jullie vervelende bijkomstigheid, Wij als organisatie, Hans in Nederland en ik ter plekke geven ons uiterste om het iedereen naar de zin te maken maar soms zijn we verplicht aan onszelf als organisatie en naar de reizigers toe maar ook naar al de partijen die ons faciliteren, de veiligheid van de groep voorop te stellen en beperkende maatregelen te treffen.

Er zijn veteranen in Nederland die zeggen dat het mogelijk is om alleen af te reizen naar Zuid Libanon en uiteraard is dat zo, wij pretenderen niet het alleenrecht op reizen in ons voormalig inzetgebied te hebben. Ieder jaar zijn er diverse veteranen die dit doen, gelukkig veelal met positieve gevolgen.

Er zijn echter ook mensen die in de problemen komen hier in het Zuiden, vaak bestaan deze problemen uit onnodig oponthoud zoals uren ondervragingen door de diverse partijen door het niet hebben van de juiste permissie of het ongeoorloofd fotograferen waardoor foto’s moeten worden gewist. Dit kan een onprettig gevoel geven aan wat uiteindelijk iets positiefs had moeten worden.

Wij als WML worden regelmatig op de hoogte gebracht (gebeld, gemaild soms met foto’s) over de aanwezigheid van ’toeristen’ in het gebied met de vraag of ze bij WML horen.

Het verloopt in de meeste gevallen goed, die verhalen worden door betrokkenen dan ook breed uitgemeten op socialmedia. De verhalen van de “toeristen’ die oponthoud of erger hebben meegemaakt worden niet gedeeld en dat geeft helaas een eenzijdig beeld.

Libanon heeft het vermogen om de bezoeker in slaap te sussen, te hypnotiseren op een positieve manier, maar beste reiziger vergeet niet dat dit land nog altijd in oorlog is met de zuiderburen en ik kan je zeggen die zijn niet ver weg.