Categorie: Libanon

Warme contacten na terugkeerreis van 2012

Ook nu blijkt dat WML een functie vervuld in het onderhouden en tot stand brengen van contact tussen de Libanese bewoners van ons voormalige inzetgebied en de Nederlandse UNIFIL of UNTSO-militairen die er dienden.

Aad en Wil keerden in 2012 met WML terug naar het gebied waar Aad actief was als UNTSO/OGL-waarnemer en deel uitmaakte van team Zulu op OP-HIN een observatiepost aan de “Blue Line” https://en.wikipedia.org/wiki/Blue_Line_(Lebanon)

Aad was de eerste UNTSO/OGL-deelnemer aan een terugkeerreis en dat was uitermate interessant voor de groep en voor Aad en Wil. Er vond een uitwisseling aan ervaringen plaats over, enerzijds de UNIFIL Missie en anderzijds de UNTSO/OGL Missie beide onder de vlag van de VN.

Op een van de laatste dagen van de reis bezochten we de “Blue Line” en Aad’s Post OP-HIN iets voorbij Marwahin en op 50 meter van de officieuze Libanees Israëlische (Palestijnse) grens.

We verlieten allen de bus en Aad gaf een enthousiaste uitleg over zijn werkzaamheden van toentertijd. Al na een 7-tal minuten verscheen er een UNTSO/OGL-voertuig de waarnemers verzochten ons vriendelijk doch beslist te vertrekken daar het Israëlische leger het te druk vond worden. Iets wat bij een latere terugkeerreis nog een keer gebeurde.

Enigszins teleurgesteld zag ik Aad en Wil de bus weer inschuiven, de teleurstelling maakte na 20 minuten echter plaats voor blijdschap toen we in Naqoura op Mingy of Mingue Street tegenover HQ UNIFIL het Restaurant ‘Ma Parole’ van Ali bezochten, om wat te drinken en souvenirs te kopen iets wat we elke reis inplanden.

Wat bleek was dat het restaurant van Ali gedurende de tijd van Aad’s uitzending zijn favoriete restaurant was geweest en Aad en Wil hier vrijwel ieder weekend vanuit hun standplaats in Israël naar toe reden om te dineren.

Emotioneel was dan ook het weerzien met Ali en zijn vrouw, en het duurde niet lang voordat de hele familie van Ali opgetrommeld was om de vrienden van weleer in hun armen te sluiten.

Aad en wil verzochten mij om tijdens mijn laatste verblijf in Libanon een boodschap aan Ali en zijn Familie over te brengen, toen ik het bericht van Aad en Wil ontving was ik al 2 dagen in Naqoura geweest dus heb ik Noble gevraagd om dit te doen.

Zie hier het relaas en de foto’s.

Bericht van Aad en Wil:

Dear Ali and family,

We are sure you know the bearer of this message, Chris van Laarhoven. In 2012 we were with a group, guided by Chris, in your restaurant in Mingue Street in Naqoura.

It was an emotional encounter with you and your Family after 13 years. It was great to see how your kids had grown, but it was sad to see the decay of Mingue Street.

We hope you and your family are happy in your new restaurant in the UNIFIL HQ. We wish you a lot of success with the restaurant and hope to see you again someday.

Remember us to your wife and your brother, hugs from us,

Wil and Aad

Bericht van Noble:

Good Afternoon Mr. Chris

Here it is handed over to him with the pictures … he is going to put them in his album … and he is so happy to see them, he asked me if they are doing well…

Thanks & Warm Regards

Lebanon I remember every day and every moment,

And I am proud to have served you

 

Tot morgen,

Chris Laarhoven

 

Het aftellen naar 28 april kan beginnen!

De intensieve voorbereidingen voor de aanstaande jubileum terugkeerreis hebben geresulteerd in het feit, dat van de vele voorinschrijvingen er inmiddels zo’n 31 UNIFIL Veteranen definitief hebben geboekt.

Op dit moment zijn er nog een 8-tal plaatsen beschikbaar.

Dit betekent dat wij met een mooi detachement kunnen afreizen naar ons voormalige inzetgebied in Zuid-Libanon.

Het zal voor de eerste keer zijn dat wij met zovelen op 4 mei voor het UNIFIL-monument in Tyre ons respect betuigen aan onze omgekomen kameraden en ook aan alle anderen die omkwamen,

“IN THE SERVICE OF PEACE”.

Het thema van deze reis is ‘Herdenken en Vieren’ en dat gaan we doen.

We gaan stilstaan bij de plekken waar onze jongens omkwamen en herdenkingsbordjes plaatsen.

De mannen van de Genie gaan bij het door ons opgerichte weeshuis, de verouderde weggemoffelde oprichtings-plaquette vervangen door een nieuw exemplaar. En deze wordt op een prominente plek geplaatst.

Hoogtepunt van het herdenken zal 4 mei zijn. Wij zullen met ons detachement kransen leggen bij ons monument.

Hierbij zal onze Ambassadeur en Defensie Attaché aanwezig zijn, evenals de Force Commander UNIFIL en afgevaardigden van deelnemende naties en missies.

Het Libanese leger zal vertegenwoordigd zijn door enkele hoge officieren en de muziek verzorgen.

Vieren doen we op 5 mei, samen met een deel van de Nederlandse gemeenschap in Libanon en natuurlijk wanneer we één hele dag in Beirut zijn.

Ook vieren wij onze vriendschap met de bewoners van Haris, wanneer wij met hen gaan lunchen en hen de oude filmbeelden en foto’s tonen, uiteraard zullen zij ons hun souvenirs uit Nederland laten zien.

Wij bedanken onze reizigers en gaan er een geweldige reis van maken.

 

“Lebanon, I remember every day and every moment,

And I am proud to have served you”

Ps. De informatiebijeenkomst zal eind februari begin maart zijn, de reizigers krijgen hier automatisch bericht over.

Chris Laarhoven

WML

Klik hieronder voor inschrijving:

 

Warme contacten na terugkeerreis van 2012

Ook nu blijkt dat WML een functie vervuld in het onderhouden en tot stand brengen van contact tussen de Libanese bewoners van ons voormalige inzetgebied en de Nederlandse UNIFIL of UNTSO-militairen die er dienden.

Aad en Wil keerden in 2012 met WML terug naar het gebied waar Aad actief was als UNTSO/OGL-waarnemer en deel uitmaakte van team Zulu op OP-HIN een observatiepost aan de “Blue Line” https://en.wikipedia.org/wiki/Blue_Line_(Lebanon)

Aad was de eerste UNTSO/OGL-deelnemer aan een terugkeerreis en dat was uitermate interessant voor de groep en voor Aad en Wil. Er vond een uitwisseling aan ervaringen plaats over, enerzijds de UNIFIL Missie en anderzijds de UNTSO/OGL Missie beide onder de vlag van de VN.

Op een van de laatste dagen van de reis bezochten we de “Blue Line” en Aad’s Post OP-HIN iets voorbij Marwahin en op 50 meter van de officieuze Libanees Israëlische (Palestijnse) grens.

We verlieten allen de bus en Aad gaf een enthousiaste uitleg over zijn werkzaamheden van toentertijd. Al na een 7-tal minuten verscheen er een UNTSO/OGL-voertuig de waarnemers verzochten ons vriendelijk doch beslist te vertrekken daar het Israëlische leger het te druk vond worden. Iets wat bij een latere terugkeerreis nog een keer gebeurde.

Enigszins teleurgesteld zag ik Aad en Wil de bus weer inschuiven, de teleurstelling maakte na 20 minuten echter plaats voor blijdschap toen we in Naqoura op Mingy of Mingue Street tegenover HQ UNIFIL het Restaurant ‘Ma Parole’ van Ali bezochten, om wat te drinken en souvenirs te kopen iets wat we elke reis inplanden.

Wat bleek was dat het restaurant van Ali gedurende de tijd van Aad’s uitzending zijn favoriete restaurant was geweest en Aad en Wil hier vrijwel ieder weekend vanuit hun standplaats in Israël naar toe reden om te dineren.

Emotioneel was dan ook het weerzien met Ali en zijn vrouw, en het duurde niet lang voordat de hele familie van Ali opgetrommeld was om de vrienden van weleer in hun armen te sluiten.

Aad en wil verzochten mij om tijdens mijn laatste verblijf in Libanon een boodschap aan Ali en zijn Familie over te brengen, toen ik het bericht van Aad en Wil ontving was ik al 2 dagen in Naqoura geweest dus heb ik Noble gevraagd om dit te doen.

Zie hier het relaas en de foto’s.

Bericht van Aad en Wil:

Dear Ali and family,

We are sure you know the bearer of this message, Chris van Laarhoven. In 2012 we were with a group, guided by Chris, in your restaurant in Mingue Street in Naqoura.

It was an emotional encounter with you and your Family after 13 years. It was great to see how your kids had grown, but it was sad to see the decay of Mingue Street.

We hope you and your family are happy in your new restaurant in the UNIFIL HQ. We wish you a lot of success with the restaurant and hope to see you again someday.

Remember us to your wife and your brother, hugs from us,

Wil and Aad

Bericht van Noble:

Good Afternoon Mr. Chris

Here it is handed over to him with the pictures … he is going to put them in his album … and he is so happy to see them, he asked me if they are doing well…

Thanks & Warm Regards

Lebanon I remember every day and every moment,

And I am proud to have served you

 

Tot morgen,

Chris Laarhoven

Een doorsnee reisvoorbereidings dag!

Om 07:00 uur gaat onze gastheer Noble van huis om naar zijn werk op HQ Naqoura te gaan, vanaf 06:30 uur horen we hem rommelen, douchen ontbijt en lunch klaarmaken en om klokslag 07:00 uur valt de voordeur met een zachte klik achter hem in het slot.

Voor ons betekent dat Reveille, de deur van Johan zijn kamer en de mijne zwaaien om beurten open en na een welgemeend ‘goedemorgen’ worden er over en weer flauwe grappen en opmerkingen gemaakt die betrekking hebben op de vorige avond of dag.

Hierna volgt er een vast patroon, Johan bestijgt zijn troon op het balkon bewapend met peuk, asbak en telefoon om de laatste berichten te checken van het thuisfront, en ook om het laatste wereldnieuws tot zich te nemen.Vervolgens checkt hij of Noble nog veiligheids adviezen voor ons heeft achtergelaten.

Om de andere dag maken we ontbijt en thee voor elkaar en wanneer Ik klaar ben met het verwerken van het verkregen foto en filmmateriaal op de laptop en als alle geheugenkaartjes zijn opgeslagen en geformatteerd ontbijten we op het balkon aan de voorzijde, met uitzicht op de drukke zijstraat van de noordelijke route via Qana naar ‘ons’ gebied.Het is de ultieme uitvalsbasis voor onze werkzaamheden.

Tijdens het ontbijt bespreken we de dag en brengen waar nodig wijzigingen aan in de dag route en of programma, uiteraard bespreken we de kledingcode al naar gelang de gebieden die we bezoeken. Korte of lange broek, gesloten schoenen of ‘flip flops’ en of donkere blouses. Het is namelijk de periode van ‘Ashura’ https://nl.wikipedia.org/wiki/Asjoera

Om 10:00 uur is het tijd om de tassen in te pakken, camera, lenzen, accu’s, memorecorder (al deze apparatuur wordt uitsluitend gebruikt om opnamen te maken daar waar dat toegestaan is, met inachtneming van de lokale verordeningen).

Ook de koelbox en de draagbare geluidsbox moesten mee beiden omgedoopt tot respectievelijk “De Witte” vernoemd naar een (voorheen) obscuur etablissement in Assen https://www.witterbrug.nl/  en “The Carl” onze boombox vernoemd naar de Carl Gustav https://www.youtube.com/watch?v=Sk6K1zTBcI4  vanwege de treffende gelijkenis met onze draagbare speaker.

Johan was trouwens TLV-schutter dus dat kwam goed uit

Meestal lukte het ons om tegen 10:30 uur op weg te zijn, maar niet eerst voordat we de ‘WML mobiel’ aan een visuele inspectie hadden onderworpen.Zo werkten we ons dag programma af en klokten we de tijden tussen de posten en bezienswaardigheden.We maakten op iedere positie aantekeningen en foto’s en zochten oude en nieuwe contactpersonen en waar nodig bezochten we de Muchtar ’s om onze bezoek plannen van 2017 uitteleggen.

Op diverse ritten werden we begeleid door Hussein mijn stiefzoon die bij de LAF (Lebanese Armed Forces) dient en in de laatste week reden we met zijn tweeën.

Meestal eindigden deze dagen om een uur of halfzes s’ avonds, waarna we naar Tony of Al Fanar reden voor een Almazaatje.Al Fanar kozen we wanneer er een mooie zonsondergang te zien was en Tony kozen we wanneer we rustig de dag nog even wilden doornemen.

Om 19:00 in de vooravond reden we op weg van Tony naar Hosh nog even langs Spinney’s Supermarket voor de boodschappen.En thuisgekomen had Noble de tafel al gedekt en konden we op de klanken van https://www.youtube.com/watch?v=jGqrvn3q1oo uit ‘the Carl’ lekker gaan koken.

Na de gezamenlijke corveedienst om 20:15 ging iedereen zijn ding doen, thuisfront mailen, mails beantwoorden, accu’s opladen, verzameld materiaal ordenen etc.

Om 22:00 uur sharp was er op het balkon dan nog de gebruikelijke afzakker in de vorm van een prachtige volle Ksara rosé voor mij en voor Johan en Noble een mooie ronde Whiskey.(Johan heeft Noble hier Whiskey puur leren drinken en het schijnt dat er in de PX-shop van HQ in Naqoura geen fles Ierse Whiskey meer te vinden is sinds Noble een gediplomeerd drinker is geworden)

Vaak werd er rond 23:00 uur het signaal Taptoe gegeven en trok eenieder zich in zijn slaapvertrek terug.

Hierna bleef het vaak tot na middernacht onrustig op straat met ‘driftende’ auto’s, met scooters zonder uitlaten die waterpijpen bezorgen en vechtende katten en overburen.

 

Lebanon, I remember every day and every moment,

And I am proud to have served you.

 

Tot zo,

Chris Laarhoven