Auteur: Bart Oosterveer

Allysha is weer thuis.

De pappa dochterreis zit erop, gisteren in de nacht Heb ik Allysha naar Beirut gereden vanwaar ze teruggevlogen is naar Nederland.

Ik heb haar vanmiddag aan de lijn gehad en alles was prima verlopen, we hebben allebei de hele dag geslapen want het was een enerverende reis met heel veel indrukken.

Ik heb getracht haar de plekken uit mijn verleden te laten zien en haar in contact gebracht met voor mij dierbare personen dat is gelukt. Ze heeft een idee van hoe het leven hier in het Zuiden voor de lokale bevolking is, ook de zeden en gebruiken en het geloof maken hier deel van uit…ze heeft het allemaal mogen meemaken en ze heeft tekst en uitleg gekregen van mijn vrienden, geen enkel onderwerp was taboe.

We hebben niet alles gezien dat is onmogelijk maar we hebben afgesproken deze reis nog eens over te doen. We zijn emotioneel geweest en we hebben ook veel gelachen, we zijn als ‘Jut en Jul’ op zoek geweest naar stukjes Unifil blauwe steen op diverse posten om ze mee terug te nemen voor dierbare Veteranen vrienden in Nederland, we hebben met onze voeten in het ijskoude water bij “het Paradijs” gezeten en we hebben heerlijk gegeten bij Ali Rajab in Haris en in Sidon hebben we tegenover het Kruisvaarders kasteel een overheerlijk visje gegeten.

Uiteraard hebben we bloemen gelegd bij het monument in Naqoura en heb ik haar de opname locatie van de Documentaire “Groetjes uit libanon” laten zien waar Allysha op de plaats van de aanslag ( I.E.D. mijn in cementzak) een roos heeft gelegd ter nagedachtenis aan Sgt. Philip de Koning.

https://www.youtube.com/watch?v=bwT78_Dlv0c

We hebben alle plekken gezien waar onze Nederlandse maten zijn omgekomen en hebben er ons respect getoond.

Gisteravond ben ik alleen een krans gaan leggen bij ‘ons’ Monument het emotioneerde me.

Toen ik haar deze middag aan de lijn had zat ze in de tuin haar Nargile (waterpijp) te roken begeleid door de muziek van Fairuz (Li Beirut)

Ze lijkt op haar vader, dit is ook iets wat ik tijdens onze reis meerdere malen te horen kreeg.

Ik ben trots op haar.

 

Nu is het goed.

Chris

Ik loop vreselijk achter, heb bergen foto’s en materiaal welke ik onmogelijk allemaal kan posten maar ik ga de “highlights” plaatsen en de rest is voor later.

Vandaag na enige reparaties te hebben verricht aan de WML mobiel dan uiteindelijk toch vertrokken richting Qana (Bijbelse plaats waar Jezus water in wijn veranderde) om vervolgens te eindigen in Rishkenanay. In Qana het monument bezocht van het massacre of Qana ,een must see voor de bezoeker en vooral de achtergronden erachter. https://en.wikipedia.org/wiki/Qana_massacre

Ik heb later onze Generaal Frank van Kappen in die tijd (1996) Militair adviseur van de secretaris Generaal van de Verenigde Naties Boutros Boutros Ghali en belast met het onderzoek inzake deze “shelling” gevraagd naar zijn bevindingen omtrent zijn onderzoek en ik moet zeggen dat hij mij uiterst vriendelijk te woord stond en mij “on record” verwees naar het  officiële rapport.

Echter “Off record” en persoonlijk… dat blijft tussen ons.

Nadat mijn dochter de gruwelijke expliciete beelden had bekeken op het fotomapje van Jimmy Salami oftewel ghim Salamay of whatever , die hier altijd rondhangt in afwachting van toeristen zijn we lekker thee gaan drinken bij Madame Zhora.

Vervolgens zijn we via Siddiqine op de borden tegenwoordig vermeld als Saddiqinne verder gereden naar Rishkennanay alwaar we een bezoek hebben gebracht aan de Libanese Familie van Peter en Johan (zie Checkpoint 2006) over hun bijzondere ontmoeting toentertijd.

Mijn contactpersoon in dit dorp is Ali voormalig Mouchtar van dit dorp en eerder ooit via WML geïnterviewd door  een “befaamde” journaliste uit Nederland, maar nu blijkt Kasem een lid van de Familie van eerder genoemde Johan en peter de hoogste positie in dit oord te bekleden dus moest ik volgens protocol de bezoek volgorde wijzigen.

Beide bezoeken verliepen overigens zoals altijd uitermate vriendschappelijk, er werd weer veel gelachen veel `Sjaj geschrabd` en er werden weer veel anekdotes  van weleer verteld.

Kortom, we keerden veel te laat en tevreden huiswaarts.

Chris

De Pappa dochterreis kan beginnen.

Mijn dochter Allysha is gearriveerd en heeft zich bij ons gevoegd in Tyre, dus de Pappa Dochterreis kan beginnen.

Een ongenode gast heeft zich ook bij ons gevoegd, alhoewel wij altijd zeer gastvrij zijn hoop ik toch dat “het” ons snel verlaat, ik ken hem nog van lang geleden toen kwam het in de vorm van het “Bruine monster” ik heb er veel Unifillers tegen behandeld.

Na een dag van acclimatisatie zijn we dan toch het gebied ingetrokken om als eerste beleefdheids bezoeken af te leggen bij diegene die mij altijd hebben geholpen met het organiseren van de WML reizen, merendeels wisten zij van mijn komst maar ze waren toch verrast.

Na uitwisseling van cadeaus over en weer, ik had vooral veel baardtrimmers en Sigaren bij me kregen wij op onze beurt veel homemade producten zoals Honing Jam en andere lekkernijen en uitnodigingen om met het gezin te komen eten, we hebben ze allemaal (moeten) accepteren, wat overigens helemaal geen straf is.

Ik merk nu wel weer dat het voorbereiden van een terugkeerreis heel veel tijd vergt, wanneer je in Libanon geen plan BCDEFG, hebt dan kan alles ter plekke bij de daadwerkelijke terugkeerreis weleens heel raar lopen, wat dan weer veel onnodig tijdverlies of teleurstellingen oplevert.(voorbeelden te over waarover later meer).

Het voorbereiden varieert van het nemen van veiligheids maatregelen tot gedegen vervoer en uiteraard het uitzoeken van goede eetgelegenheden (Hygiëne) alsook het contacteren van de artsen in het gebied en het Ziekenhuis in Tyre.

Maar wanneer alles op de “Rit” staat, dan heb je ook wat en het levert ook veel plezier en genoegdoening op.

Zo, tot volgende week zaterdag is Allysha mijn eregast en ga ik haar proberen alle voor mij relevante plekken in Libanon te laten zien en te vertellen over Religie, politiek en de zeden en gebruiken in het Zuiden.Ik trek hier drie dagen in het Zuiden voor uit en daarna is Beirut aan de beurt.

Onze vaste begeleider is Hussein de zoon van Fatima, die hiervoor vakantie heeft opgenomen vanuit de LAF (Lebanese Armed Forces) hij is gestationeerd  in Trablos (Tripoli).

Tot later,

Chris

Afgelopen woensdag na een enerverende vlucht, vanwege de vakantie drukte, dan eindelijk gearriveerd op Beirut Rafik Hariri International Airport.

We hebben zaterdag na vier keer op en neer te zijn gereden van Tyre naar Beirut dan eindelijk onze incomplete en gehavende bagage op ons logeeradres weten te krijgen (met dank aan Alitalia).

We hadden een gedeelde vlucht, het eerste gedeelte tot Rome vlogen we met KLM ,..werkelijk ondanks de drukte op Schiphol perfect georganiseerd. Na aankomst op de luchthaven van Rome verliep alles anders het werd een “Catastrofe” onvriendelijke, niet service gerichte medewerkers etc. ik zal  jullie de details besparen, de vlucht naar Beirut uitgevoerd door Alitalia was niet anders.

Aangekomen op Beirut waren de voortekenen niet hoopgevend, de bagagehal was gevuld met wel honderden koffers die, die dag waren gearriveerd uit Rome en die eigenlijk behoorden bij de vluchten van de dag ervoor.

Na anderhalf uur wachten op onze bagage zijn we na wat formaliteiten toch maar vertrokken er stonden immers mensen op ons te wachten. Na begroeting door Noble (waarover in volgende blogs meer) zijn we op weggegaan naar Tyre, maar niet zonder eerst even gestopt te zijn in Khalde (voorstadje van Beirut) Om bij Pierre even wat water/frisdrank en enkele flesjes “Almaza” te kopen voor onderweg.

De terugkeerreizigers zijn bekend met deze plek omdat we daar ook altijd met de bus, om dezelfde reden stoppen.

Kortom we zijn in Tyre, we hebben onze (gedeeltelijke) bagage, we hebben persoonlijke vrienden en kennissen bezocht, de cadeaus, voor zover nog aanwezig in onze bagage uitgedeeld en dan kan ik morgen beginnen aan de voorbereidingen voor de jubileum terugkeereis die gepland staat in mei 2017 van Stichting “Weerzien met libanon”.

Tot zo,

Chris Laarhoven