Dodenherdenking
De rotonde voor het rest house in Tyre is afgesloten. Het UNIFIL-monument is de dag ervoor grondig schoongemaakt en het plein is opvallend netjes. Bij het rest house stromen de eerste gasten al binnen. Het is dodenherdenking en onze delegatie is de eregast. Niet alleen wij zijn aanwezig, maar ook de ambassade mensen lopen rond en de Nederlands-Libanese gemeenschap. De mannen worden naar buiten geroepen, er moet geoefend worden. Allemaal serieuze en geconcentreerde rode gezichten branden in de zon. Wat die staat hoog en is zo fel als dat je hem ooit hebt gezien.
Er is genoeg geoefend, de plechtigheid gaat beginnen. Er komen twee auto’s het plein op razen en komen tot stilstand vlak achter het publiek. De deuren zijn al open en er komen twee beveiligers uitgestormd. De deur wordt opengedaan voor een man in pak. Hij is één van de eerste Libanezen die aankomt. Een militair fanfare begint te spelen. De veteranen komen in een defilé aan op het plein. Ze komen tot stilstand in nette rijen. Al snel zijn alle stoelen van de genodigden gevuld. Een prachtige herdenking, de mannen doen het perfect. De negen omgekomen UNIFIL-militairen worden één voor één present geroepen. Een moment stilte, het zal nog nooit zo stil zijn geweest in de straten van Tyre. De kransen worden bij het monument gelegd. Een respectvolle herdenking op een Nederlands-Libanese manier. Precies hoe het zou moeten.
Er is niet alleen media-aandacht in Nederland (klik hier voor de link naar het item van RTL). Maar ook op andere websites wordt er aandacht aan besteed. Bijvoorbeeld MTV Lebanon, NNA en Annahar.
Bevrijdingsdag
Vanavond wordt er buiten gegeten. Naast het zwembad zijn een tiental tafels gedekt. Er staat een barbecue en een buffet met heerlijke salades. Iedereen heeft iets meer zijn best gedaan om er extra goed uit te zien. Het was een lange dag dus iedereen heeft honger, want het was een lange dag. Kebab, Tabouleh, spiesjes en humus dat is maar een kleine opsomming van het vele eten dat wordt opgeschept. Als iedereen klaar is wordt er ineens een grote taart naar buiten gereden. Een grote prominente Nederlandse vlag siert de slagroomtaart. De ober overhandigt Chris een groot zwaard waar hij de taart mee aansnijdt. Hiermee is de dansvloer geopend. De dansvloer wordt door vrouwen gedomineerd. Ze schudden met de heupen op Arabische muziek en springen vrolijk heen een weer op de nieuwste nummers. Een geslaagde avond waar onze vrijheid op een Nederlands-Libanese manier wordt gevierd.
– Miral de Bruijne
