Het is vroeg, toch is het ongelofelijk druk op Schiphol. Libanese families met grote veel te zware tassen op hun karretje, zakenmannen en vriendengroepen die zich een weekend in Beirut willen gaan vermaken. Daar helemaal in het hoekje staan wij. Een groep Libanon veteranen met ieder een eigen reden om op het vliegtuig te stappen. Sommigen zijn 37 jaar geleden vertrokken en nooit meer teruggekeerd, anderen hebben al eerder van deze reis mogen genieten. Ze hebben allemaal wel één overeenkomst, een gezonde spanning.
De gezonde spanning escaleert al snel, als de rij voor de check-in langer blijkt te zijn dan verwacht. De delegatie vertrekt op z’n Libanees naar Beiroet; chaotisch. Generaal van Dedden staat in zijn uniform klaar om de groep uit te zwaaien. Als hij hier uiteindelijk aan toe komt, is het haasten om door de douane te komen. Nog nooit is er een Nederlandse UNIFIL reis zo groot als deze geweest. Bijna veertig veteranen en geliefden staan klaar om in het vliegtuig te stappen.
De vliegreis loopt gesmeerd en tijdens de landing kan er worden genoten van het uitzicht over de stad. Althans, voor de mensen aan de linkerkant van het vliegtuig. Op rechts is alleen water te zien. Er is voet gezet op Libanese bodem. De Libanese zon heeft alle zenuwen doen smelten. Want het is over met de gespannen sfeer. Zelfs voor de mensen die nog nooit eerder in het land zijn geweest voelt het als thuiskomen.
Na de douane wordt de groep verwelkomd door Chris, Johan en George. Foto momentje en hup de bus in, want er moet nog helemaal naar het zuiden worden gereden. De groep laat Beirut achter zich, richting Tyre. Onderweg wordt er aan de kant van de snelweg een drankje gedaan. In de bus vertelt Chris door de microfoon honderduit over de omgeving. Een prachtige kustweg, maar ook de Palestijnse kampen, waar de huizen vaak niet meer dan betonnen dozen zijn. In de bus is het opvallend stil, je hoort af en toe geroezemoes en het geklik van de camera’s, maar voor de rest is iedereen uitgeteld.
Aangekomen bij het Platinum hotel is het tijd voor rust. De kamers worden verdeeld en er wordt gedineerd. Morgen is er weer een dag. De groep gaat Tyre in, bekijken wat deze mooie stad te bieden heeft.
– Miral de Bruijne
