Een waargebeurd kerstverhaal
Zuid-Libanon 1979, de Libanese burgeroorlog is in volle gang. Tijdens een van hun speurtochten naar bouwmaterialen in het naastgelegen Tibnin, valt het oog van een groepje Nederlandse genisten van de United Nations Interim Force of Lebanon (UNIFIL) op een aantal spelende kinderen. Bij het naderen van de militairen verdwijnen de kinderen ijlings in een gat in een betonnen plaat. De mannen besluiten poolshoogte te nemen en dalen met een ladder af in het gat. Hier ontdekken ze tot hun grote verbazing zo’n 17 kinderen die op een kale betonnen vloer van ongeveer 4 x 5 meter slapen.
Bovenstaande anekdote vertelt het ontstaan van het nog steeds bestaande weeshuis van Tibnin, dat werd gebouwd door dezelfde Nederlandse genisten (destijds gevestigd bij Al Yatun, Post 7-16). Al sinds de eerste terugkeerreis van de Stichting Weerzien met Libanon (WML) in 2005 wordt dit in 1980 gebouwde weeshuis in Tibnin bezocht. Hier wonen meisjes in de leeftijd van 4 tot 17 jaar die grotendeels uit het voormalige inzetgebied van de Nederlandse Unifillers komen. Ook in mei van dit jaar waren we tijdens de terugkeerreis met onze groep veteranen, partners en kinderen op bezoek bij de kleine dames. Er werden cadeaus uitgedeeld en het was weer een happening met zang en dans, soms wat onwennig maar het is altijd goed om te zien dat er nog steeds goed voor deze weesmeisjes wordt gezorgd.
Na de koffie sprak directeur Ali Saad voor het eerst sinds jaren zijn zorgen uit over de financiële situatie van het weeshuis. Door de al jaren aanhoudende economische crisis en bestuurlijke desorganisatie in Libanon en de daarmee gepaard gaande hyperinflatie maakte hij zich zorgen over de betaling van de brandstof voor de generatoren en kachels voor de naderende winter. Wij namen afscheid met de woorden ‘we gaan kijken wat we voor u kunnen betekenen’. De urgentie van dit probleem werd nog vele malen groter op 7 oktober, na de gruwelijke aanval van Hamas op Israël en de daaropvolgende allesvernietigende oorlog, waar ook de gewone burgerbevolking van Zuid-Libanon steeds meer het slachtoffer van is.
Wij maakten ons steeds grotere zorgen en belden tijdens een door WML georganiseerde informatiebijeenkomst voor Libanonveteranen met de directeur Ali Saad van het weeshuis. Hij was bereid om tijdens een live verbinding de situatie in het gebied te duiden en te vertellen hoe het met de kinderen in het weeshuis gesteld was. Zijn zorgen over de brandstof voor de winter waren nog urgenter geworden. Bovendien vreesde hij dat bij een verdere uitbreiding van de oorlog, net als tijdens die van 2006, een evacuatie onontkoombaar zou worden, met alle consequenties voor deze toch al ontheemde kinderen van dien.
Conform een van de doelstellingen van de stichting Weerzien met Libanon zijn wij daarop begonnen met het opzetten van een crowdfunding actie voor het ophalen van minimaal €7.500,- voor de aanschaf van diesel om de generator van het weeshuis komende winter draaiende te houden. Mocht er genoeg opgehaald worden, dan zal dat ook gebruikt worden om bijvoorbeeld de gaten in het plafond (betonrot) te dichten die zichtbaar waren in de ruimte waar wij dit jaar werden onthaald met zang en dans.
Deze actie past in een lijst van eerdere humanitaire projecten van WML in het voormalige inzetgebied van Nederlandse militairen. Zo werd het Hospital Hiram in Tyre voorzien van 2 containers hoogwaardig overtallige medische apparatuur die i.s.m. het ministerie van Defensie en het Rode Kruis werden gedoneerd en verscheept. Voorts werden er onder meer brillen gedoneerd (met dank aan Specsavers), overtallige noodrantsoenen (Halal) opgekocht en gedistribueerd, medische specialisten en chirurgen uit Libanon naar Nederland gehaald op een studiereis langs Nederlandse (militaire) expertisecentra en werd i.s.m. de Bond voor Nederlandse Militaire Oorlogs- en dienstslachtoffers (BNMO) het eerste Libanese vrouwenvoetbal club/team gesponsord.
Lebanon, I remember every day and every moment, and I am proud to have served you. لبنان، اذكر كل يوم وكل دقيقة، وانا فخور جدا بخدمتك
