Een doorsnee dag van de verkenningstrip voor de WML 2017 reis.
Onze vaste gastheer en vriend Noble
Om 07:00 uur gaat onze gastheer Noble van huis om naar zijn werk op HQ Naqoura te gaan, vanaf 06:30 uur horen we hem rommelen, douchen ontbijt en lunch klaarmaken en om klokslag 07:00 uur valt de voordeur met een zachte klik achter hem in het slot.
Noble met dienstauto op weg naar kantoor op UNIFIL HQ Naqoura
Voor ons betekent dat Reveille, de deur van Johan zijn kamer en de mijne zwaaien om beurten open en na een welgemeend ‘goedemorgen’ worden er over en weer flauwe grappen en opmerkingen gemaakt die betrekking hebben op de vorige avond of dag.
Hierna volgt er een vast patroon, Johan bestijgt zijn troon op het balkon bewapend met peuk, asbak en telefoon om de laatste berichten te checken van het thuisfront, en ook om het laatste wereldnieuws tot zich te nemen.Vervolgens checkt hij of Noble nog veiligheids adviezen voor ons heeft achtergelaten.
Johan checkt het nieuws en security berichten van Noble
Om de andere dag maken we ontbijt en thee voor elkaar en wanneer Ik klaar ben met het verwerken van het verkregen foto en filmmateriaal op de laptop en als alle geheugenkaartjes zijn opgeslagen en geformatteerd ontbijten we op het balkon aan de voorzijde, met uitzicht op de drukke zijstraat van de noordelijke route via Qana naar ‘ons’ gebied. Het is de ultieme uitvalsbasis voor onze werkzaamheden.
The office en daarna ontbijt met een bakkie Shaj
Tijdens het ontbijt bespreken we de dag en brengen waar nodig wijzigingen aan in de dag route en of programma, uiteraard bespreken we de kledingcode al naar gelang de gebieden die we bezoeken. Korte of lange broek, gesloten schoenen of ‘flip flops’ en of donkere blouses. Het is namelijk de periode van ‘Ashura’ .
Om 10:00 uur is het tijd om de tassen in te pakken, camera, lenzen, accu’s, memorecorder (al deze apparatuur wordt uitsluitend gebruikt om opnamen te maken daar waar dat toegestaan is, met inachtneming van de lokale verordeningen).
Ook de koelbox en de draagbare geluidsbox moesten mee beiden omgedoopt tot respectievelijk “De Witte” vernoemd naar een onder de ‘mannen’ populair etablissement in Assen en “Carl” onze boombox vernoemd naar de Carl Gustav vanwege de treffende gelijkenis met onze draagbare speaker. Johan was trouwens TLV-schutter dus dat kwam goed uit.
Meestal lukte het ons om tegen 10:30 uur op weg te zijn, maar niet eerst voordat we de ‘WML mobiel’ aan een visuele inspectie hadden onderworpen in de ochtend of bij aankomst aan het eind van de dag.
Zo werkten we ons dag programma af en klokten we de tijden tussen de posten en bezienswaardigheden. We maakten op iedere positie aantekeningen en foto’s en zochten oude en nieuwe contactpersonen en waar nodig bezochten we de Muchtar ’s om onze bezoek plannen van 2017 uitteleggen.
Altijd lachen bij een bezoek aan Ali van restaurant ‘MA PAROLE’ op HQ Naqoura.
Op diverse ritten werden we begeleid door Hussein mijn stiefzoon die bij de LAF (Lebanese Armed Forces) dient, maar in de laatste week reden we met zijn tweeën.
Meestal eindigden deze dagen om een uur of halfzes s’ avonds, waarna we naar Tony of Al Fanar reden voor een Almazaatje. Al Fanar kozen we wanneer er een mooie zonsondergang te zien was en Tony kozen we wanneer we rustig de dag nog even wilden doornemen.
Om 19:00 in de vooravond reden we op weg van Tony naar Hosh nog even langs Spinney’s Supermarket voor de boodschappen. Thuisgekomen had Noble de tafel al gedekt en konden we op de klanken van Bob uit ‘the Carl’ lekker gaan koken.
Na de gezamenlijke corveedienst om 20:15 ging iedereen zijn ding doen, thuisfront mailen, mails beantwoorden, accu’s opladen, verzameld materiaal ordenen etc.
Om 22:00 uur sharp was er op het balkon dan nog de gebruikelijke afzakker in de vorm van een prachtige volle Ksara rosé voor mij en voor Johan en Noble een mooie ronde Whiskey.
(Johan heeft Noble hier Whiskey puur leren drinken en het schijnt dat er in de PX-shop van HQ in Naqoura geen fles Ierse Whiskey meer te vinden is sinds Noble een gediplomeerd drinker is geworden).
Vaak werd er rond 23:00 uur het signaal Taptoe gegeven en trok eenieder zich in zijn slaapvertrek terug.
Hierna bleef het vaak tot na middernacht onrustig op straat met ‘driftende’ auto’s, met scooters zonder uitlaten die waterpijpen bezorgen en vechtende katten en overburen.
Aan het eind van de voorbereidingsdagen namen we afscheid van onze gastheer Noble en betrokken we onze hotelkamer in afwachting van de groep.
Lebanon, I remember every day and every moment,And I am proud to have served you.
Tot zo,
Chris Laarhoven
